การพัฒนาอุตสาหกรรมไทย สวัสดิการแรงงาน และการประยุกต์ใช้สังคมสงเคราะห์ในอุตสาหกรรม

นับตั้งแต่ประเทศไทยเริ่มใช้แผนพัฒนาเศรษฐกิจในปี 2504 การพัฒนาอุตสาหกรรมถูก กำหนดให้เป็นทิศทางสำคัญในการสร้างความเจริญเติบโตให้กับเศรษฐกิจของประเทศไทยมาโดยตลอด ทิศทางนี้ก่อให้เกิดผลดีในแง่ตัวเลขการเติบโตทางเศรษฐกิจในอดีต อย่างไรก็ตามส่งผลกระทบในหลาย มิติโดยเฉพาะอย่างยิ่งต้นทุนที่เกิดขึ้นกับคุณภาพชีวิตของแรงงาน ไม่ว่าจะเป็นการสนับสนุนการใช้ แรงงานราคาถูกจำนวนมากเมื่อในอดีต กระบวนการผลิตที่เน้นประสิทธิภาพเป็นหลัก เปลี่ยนผ่านเข้า สู่การใช้ระบบอัตโนมัติมากขึ้นภายใต้นโยบายไทยแลนด์ 4.0 ที่มุ่งพัฒนาอุตสาหกรรมเป้าหมายโดยใช้ นวัตกรรม ในขณะที่ประเทศไทยยังมีปัญหาแรงงานในหลายมิติ อาทิ ปัญหาปริมาณแรงงานไม่เพียงพอ คุณภาพแรงงาน ไม่สอดคล้องกับความต้องการของตลาดแรงงาน และที่สำคัญคือ ปัญหาคุณภาพชีวิต แรงงาน เช่น ปัญหาการทำงานหนัก ปัญหางานอันตราย และโรคจากการทำงาน เป็นต้น แม้ประเทศไทย จะเป็นสมาชิกขององค์การแรงงานระหว่างประเทศและสมาทานที่จะปฏิบัติตามแนวคิดงานที่มีคุณค่า (decent work) แต่ก็ยังพบปัญหาการใช้แรงงานและสถานการณ์ที่ลดทอนความสำคัญและอำนาจ ต่อรองของแรงงานมาโดยตลอด หนทางสำคัญประการหนึ่งที่จะลดทอนปัญหาเหล่านี้ คือ การจัดสวัสดิการที่เหมาะสมให้แก่ แรงงาน โดยสวัสดิการในที่นี้ไม่ใช่นัยของการการผลักภาระให้แรงงานอยู่ภายใต้ระบบสวัสดิการของรัฐ เพียงอย่างเดียว หากแต่หมายถึงบทบาทของนายจ้างและสถานประกอบการอุตสาหกรรมในการจัด สวัสดิการให้แก่แรงงาน เนื่องจากเป็นผู้ได้ประโยชน์โดยตรงจากการทำงานของแรงงาน การประยุกต์ ใช้องค์ความรู้และทักษะสังคมสงเคราะห์มีประโยชน์อย่างยิ่งต่อการแสดงบทบาทนี้ ไม่ว่าจะเป็นหลัก การทำงาน กระบวนการ และทักษะทางสังคมสงเคราะห์สามารถนำมาใช้เพื่อแก้ไขปัญหาและพัฒนา คุณภาพชีวิตแรงงานให้ดีขึ้นได้บนพื้นฐานของความเข้าใจทั้งฝั่งแรงงานและนายจ้าง