เราผู้ที่กลับย้อนคิดเรื่องราวในอดีตทำให้รู้สึกเสียใจที่สุด แต่อย่างน้อยที่ผ่านมานั้นก็ยังมีคนที่ฉันรักที่สุดอยู่กับเราตลอด เมื่อก่อนเราเป็นคนไม่มีอะไรเรียนก็ต้องพยายามมาก ขี้เหล่เด็กผมฟูๆ เพื่อนบางคนจะเอาเราไปพูดแซวกับผู้ชายว่า ว่าเราชอบเขานะ ผู้ชายก็จะทำน่าแบบบ คือมันตลกมาก บูลี่ทุกอย่าง เป็นตัวตลกไปซะทุกเรื่อง แต่กลับบ้านไปยังมีแม่คนที่บ้าน แต่เราก็โดนดูถูกสาระพัดจากคนรอบข้าง ว่าทำไมไม่เรียนให้จบ ตังค์ให้ไปเรียนตอนมายืมร้องห่มร้องให้ แล้วไม่ยอมเรียนใม่จบ แต่เขาไม่รู้เลยว่าเรากำลังเรียนและทำงานไปด้วย คำพูดคนเกินจะเยียวยา พอเรามีแฟนหาว่าที่เราไปทำงานแอบไปหาแฟนเอาเราไปพูดสรกปรกให้คนอื่นฟัง คือยังไงรู้ดีกว่าตัวเรา ไม่เคยอธิบายให้ใครฟังเสียเวลาชีวิต  ถ้าให้ย้อนกลับคงตอบว่าไม่ อยากเดินหน้าต่อ ไม่อยากไปแก้ไขอะไร ทุกวันนี้อยู่ได้ตัวเราเอง มีงานทำ มีเงินส่งกลับบ้าน แต่ไม่มีเพื่อน ไม่มีสังคม ไปทำงานเฮฮาตลอด กลับห้องใครจะรู้ ที่ทำงานคืออีกคน ที่ห้องก็คืออีกคน ซึ้งไม่มีใครเข้าใจเราได้ นอกจากเราเอง แต่เรามีแมวสองตัวที่เลี้ยงไว้ น้องน่ารักมากอยู่ข้างเราตลอด ทำให้ใจชื้นขึ้นมา เราชอบอยู่คนเดียว ทำไรคนเดียว ไม่ค่อยอยู่ร่วมกับคนเยอะๆ รู้สึกไม่ปลอดภัยเลย555+ มันน่าตลกนะสำหรับคนอื่น ได้ยินมาบ้างว่าจะไม่เอาใครเลยรึไง  เมื่อก่อนเราชอบโพสเฟชบุ๊คเยอะมาก แชร์ไปเรื่อย แต่เดี๋ยวนี้แทบไม่มีเลย ไม่มีแม้แต่แอพอื่น เรไม่สนใจใคร กลับจากทำงาน อาบน้ำ หารไรกินอร่อย ดูหนังก่อนนอน นอนกับน้องเหมียว2ตัว ตื่นมาอาบน้ำไปทำงาน เป็นแบบนี้อยู่ทุกวัน มีวันหยุดกลับบ้านไปหาแม่เติมพลัง แล้วกลับมาทำงานต่อ เหนื่อยแค่ไหนไม่เคยบอกคนที่บ้าน อย่างน้อยในชีวิตคนในครอบครัวนี้แหละคือกำลังใจที่สุด