เรื่องสื่อสาร-การท่องเที่ยว

เนื้อหาของหนังสือ เรื่องสื่อสาร-การท่องเที่ยว นี้ หากอุปมาอุปไมย ก็คงจะเหมือนสะพานเชื่อมระหว่าง 2 ฝั่งสาขาวิชา คือ การท่องเที่ยว และการสื่อสาร แต่เนื่องจากภูมิหลังของผู้เขียนที่อาศัยอยู่ฝั่งการสื่อสาร ดังนั้น ภาพถ่ายที่ปรากฎออกมาจึงหนักไปทางเรื่องการสื่อสารไม่ว่าจะเป็นการนำทฤษฎีหรือแนวคิดด้านการสื่อสารมาแยกแยะงานวิจัยที่คัดมาจากสาขานิเทศศาสตร์ และผู้เขียนเข้าใจว่า หากคนถ่ายภาพเป็นคนของฝั่งของการท่องเที่ยว ก็คงได้ภาพที่แปลกตาออกไป อย่างไรก็ตาม เมื่อต้องเดินอยู่บนสะพานที่เชื่อมระหว่างสองฝั่ง ผู้เขียนก็คงจะละเลยความรู้เรื่องการท่องเที่ยวไปไม่ได้ หลังจากลงมือทบทวนความรู้เบื้องต้นเรื่องพัฒนาการของการท่องเที่ยวตั้งแต่อดีตมาจนถึงปัจจุบันทั้งของสากลและของไทย ผู้เขียนพบว่าเหลี่ยมเขาแห่งการท่องเที่ยวนั้นช่างมีหลายหลืบหลากเหลี่ยมมุม การท่องเที่ยวมิได้มีหลายเป้าประสงค์ ทั้งเพื่อการยึดครองหรือการผูกสัมพันธ์ ไม่ว่าจะไปทำความรู้จักคนอื่นหรือค้นหาตัวเอง บางครั้งอาจไปเพื่อรักษาสุขภาพ แต่บางครั้งก็ไปเพื่อเสี่ยงตาย ฉะนั้น จากที่ผู้เขียนเคยคิดว่าทุกวันนี้ ช่างมีรูปแบบใหม่ๆ ของการท่องเที่ยวเกิดขึ้นมาให้เลือกอย่างมากมายนั้น แท้จริงแล้ว ก็ล้วนเป็นรูปแบบเดิมๆ ที่เคยมีมาก่อนอยู่แล้ว การท่องเที่ยวจึงดูเหมือนจะเป็น “ตัวบทเปิดที่ไร้พรมแดน”