การปรับตัว รับวิถีการเรียนรู้ใหม่

ไวรัสโควิด-19 นับว่ามีผลกระทบอย่างมากต่อประเทศไทยและเกือบทุกประเทศทั่วโลกโดยเฉพาะผลกระทบด้านการจ้างงานที่ในช่วงระหว่างเดือน กุมภาพันธ์-มีนาคม 2563 ที่มีการจ้างงานลดลง และเห็นได้ชัดว่าผลจากการใช้มาตรการควบคุมการแพร่ระบาดโควิด-19 ในช่วงเดือน มีนาคม- เมษายน 2563 ทำให้เกือบทุกสาขาการผลิตมีการจ้างงานลดลงมากกว่า 1 ล้านคน แรงงานเหล่านี้ไม่ได้ว่างงานแต่เป็นการพักหรือรองานจากกิจการที่ลดชั่วโมงทำงานและ/หรือปิดกิจการชั่วคราว จาก 21 สาขาโดยมีแรงงานที่ถูกพัก/หยุดงานชั่วคราวเดินทางกลับไปอยู่ในภาคเกษตรมากกว่า 7 แสนคน ซึ่งการมีภาระค่าครองชีพที่สูงถ้ายังอาศัยในเมืองคงเป็นไปไม่ได้ ซึ่งการได้รับเงินเยียวยา 5,000 บาทต่อคนต่อเดือนเป็นเวลา 3 เดือนคงไม่เพียงพอให้ใช้ชีวิตในเมืองใหญ่ได้ภาคเกษตรจึงเป็นที่พักพิงให้กับแรงงานที่ไม่สามารถใช้ชีวิตรอให้สถานที่ทำงานเปิดคนจำนวนมากจึงต้องกลับไปอยู่กับครอบครัวในชนบทเมื่อทางการมีการผ่อนคลายมาตรการ Lock Down และการเว้นระยะห่างทางสังคม (Social Distancing) แรงงานเหล่านี้ก็ต้องกลับออกจากภาคเกษตรประมาณ 638,000 คน เนื่องจากไม่สามารถเป็นภาระให้ภาคครัวเรือนเกษตรได้อีกต่อไปเพื่อกลับมาหางานทำนอกภาคเกษตร