ที่อยู่อาศัยเพื่อผู้มีรายได้น้อยในประเทศไทย :แนวคิด กลไกการพัฒนา และการอุดหนุนโดยรัฐ

"ที่อยู่อาศัย" เป็นปัจจัยพื้นฐานสำคัญของชีวิต แต่ผู้มีรายได้น้อยมีข้อจำกัดในการเข้าถึงและครอบครองที่อยู่อาศัย เนื่องจากที่อยู่อาศัยในตลาดมีราคาสูงเกินที่จะจ่ายได้ รวมถึงไม่สามารถเข้าถึงแหล่งเงินกู้ที่อยู่อาศัยจากสถาบันการเงิน ทำให้ผู้มีรายได้น้อยต้องอยู่ในพื้นที่แออัด พื้นที่เสื่อมโทรม และไม่มีคุณภาพชีวิต ทั้งนี้ ประเทศไทยมีพัฒนาการด้านที่อาศัยตลอดช่วง 80 ปี นับตั้งแต่ พ.ศ. 2483 เป็นต้นมา จนกระทั่งรัฐได้กำหนดแผนยุทธศาสตร์การพัฒนาที่อยู่อาศัยระยะยาว 20 ปี (พ.ศ.2560-2579) อย่างไรก็ตาม ช่วงหลังวิกฤตเศรษฐกิจไทย พ.ศ. 2540 เป็นต้นมา รัฐมีแนวคิดลงทุนโครงการที่อยู่อาศัยขนาดใหญ่หลายโครงการ ทั้งนี้ เพื่อสร้างความมั่นใจการอยู่อาศัยและกระตุ้นเศรษฐกิจ เช่น โครงการบ้านเอื้ออาทร โครงการฟื้นฟูเมืองชุมชนดินแดง โครงการบ้านประชารัฐ โครงการบ้านมั่นคง เป็นต้น การดำเนินงานดังกล่าว รัฐได้วางแนวคิด กลไกการดำเนินงานและมีการอุดหนุนด้วยวิธีการต่างๆ เพื่อให้ผู้มีรายได้น้อยเข้าถึงที่อยู่อาศัยและสามารถจ่ายได้ ซึ่งจะนำไปสู่การพัฒนาคุณภาพชีวิตประชาชน และส่งผลต่อการพัฒนาเศรษฐกิจ สังคม และสิ่งแวดล้อมเมืองต่อไป